Bəzən hər hansı bir yerə, sadəcə bir an üçün qaçmaq istəyərsən. Bəlkə də, üzləşmək. Bəzən kiçik bir şey qaçmaq istəyi belə yarada bilər. Yaxşı ya da pis, qaçmamaq üçün bir səbəb görə bilməzsən. Çox asandır qaçmaq, bəlkə də, bəzi əzilmişlikləri çoxdur insanın, amma yenə də çox asandır. Sənə heç bir şeyin qeyri-mümkün olmadığını düşündürən beyninə həkk olunmuş bir görüntü, tək bir cümlə, tək bir baxış. Və ya hər hansı birinə bənzətdiyin kimsə. Olmaq istədiyin hər hansı bir yer ya da bir şəkil səbəb ola bilər. Önəmsizdir əslində, sadəcə bir istəkdir bunlar yəni. Qaçmaq da işə yaramaz. Mən istədim bir anlıq, bəlkə də, beş dəqiqə sonra keçəcəkdi, qaçdım. Peşman oldum, bəzən olmadım. Bəlkə də, bəzi səhvlərim üçün yeni səhvə qaçdım. Bəlkə də, doğru olanı etdim. Bilmədim. Bəlkə də, doğru idi. Bəlkə də, heç bir zaman elə olmayacaq... Uzun müddət sürən qaçışlardan sonra anladım niyə hər dəfəsində eyni nöqtəyə çatdığımı. Əsas insanın özündən qaçması imiş və ən çətini də bu idi. Və bəzən də nə qədər qaçmaq istəyi olsa da, bir o qədər də qalmaq, bağlılıq istəyi olur insanın içində. Mən bağlanmaq istəyi olan hissəni unutdum və bağlı olduğum bir çox şeydən uzaqlaşmağı qərara aldım. Ən başda bu yazılar gəldi. Bəlkə də, həqiqətən, səbəb bunlar deyil, amma yenə də ümid edirəm. Olmasa da, bəlkə də, bir gün... Doğru anda, doğru olan hər nəysə ona qaçaram.

Demək olar ki, hər gün qarşılaşdığım, gördüyüm bəzi şeylərin mənə aid olmadığı halda məni narahat etməsinə göz yumuram həmişə. Və həmin şeylərdən uzaqlaşdıcqa unutmağa çalışmaq, çalışmağa məcbur qalmaq, yaşamağa davam edə bilmək üçün. Bunun izahı bu.

Deyirəm, bəzi qadınlar nə qədər də axmaqdır... :/

Sən belə hiss etdinmi, bilmirəm, amma mən... :/

Uzun müddət görmürdük bir-birimizi. O gün qarşılaşdıq və məndən onun üçün darıxıb ya darıxmadığımı soruşdu. "Darıxıram" cavabını deyə bilmədim. Çünki o heç vaxt bunu bilməyəcəkdi... :/

Soruşsalar "Nələr etdin bu dünyada?" deyə, rahatlıqla verə bilərəm cavabını: "Yalnız qaldım. Qala bildim, yeddi milyard insanın arasına gəldim və heç birinə dəymədən keçdim aralarından."

Əgər yanınızda olan insanın başqalarından fərqləndirənin nə olduğunu bilmirsinizsə, o fərqliliyi axtarmayın. Heç axtarmağa da çalışmayın. Əgər həmin insanın yanında dünyanın bütün problem və dərdlərini unutmuş uşaq kimi olursunuzsa, buna da səbəb axtarmağa çalışmayın. Bunu necə bacardığına dair belə... Və sən də, bir gün heçnəyə səbəb axtarma. Gəlişin səbəbsiz olsun, heç mən də soruşmaram niyə gəlmisən deyə, illərdir başqa bədənlərdə axtardığım ruh. Sonra sən heç getmə... Mən də qalım... Nəbilim, çay, bir-iki mahnı, biraz barmaqlarım sevişsin qələmlə, yazım səni... Getsən də qalasan deyə.

Bəzən elə gün gəlir ki, insanlardan iyrənməyə başlayırsan. O an, onlardan uzaqlaşmağa başlayacaqsan.

Heç düzəlməyən insanlar "ruhu fahişə" olanlardır. Münasibət qurmağa belə çalışmayın, həmişə uzaq durun elələrindən. Əlbəttə, əgər tanıya bilsəniz.

Bu səbəbdən bir çox şeyi önəmsəmirəm.

Yaxınlaş biraz, qadın. Uzaqlaşma, uzaqlaşdıqca üşüyürəm, bilirsən.

Danışılacaq çox şey olduğu halda, danışacaq bir nəfərin olmasıdı bu yazının səbəbi. Əslində insan yalnız bir nəfərlə danışmaq istədiyi üçün başqa hərkəsə qarşı susur. Bunu özümdən bilirəm. Bəlkə də, sən də bəhanəsən, bu yazını yazdıran sən yox, noyabrdı, payızdı, ya bir mahnı, ya da gecənin 4:53'dü, amma bunların heç bir önəmi yoxdur. Önəmi olan tək bir şey var - "gəlməlisən", yalnızlığı yaraşdırdığım qadın, gəl birlikdə yalnız qalaq. Bir çay içimi, məsələn. Mən içimdəkiləri danışaram sənə, sən də çay hazırlayarsan. Gəlməlisən, çünki gəlməsən, gedəcək hər şey.

Sözüm odur ki, belə şeyləri heç ürəyinizə salmayın. Bəzi insanlar olmasa həyatınızda, ölməyəcəksiniz .

- belə.

Onun yatmasındakı hüzur, ən azı gülüşlərindəki qədər gözəldirsə.

... :/

"Ətrinə bənzər ətirlər, səsinə bənzər səslər keçəcəkdi həyatımdan, amma bilirdim bunları bir daha başqasıyla yaşamayacaqdım. Eyni dadı, eyni rahatlığı, xoşbəxtliyi hiss etdirməyəcəkdi heç kimsə." - dedi qadın.

Vəssalam!

Bir qadın ağzı ilə gülməz, gözlərinin içi gülürsə, gülür

Bəzən də itirmək qorxusu olar insanın içində, "Sevməsə, başqası alacaqmış" kimi.

Düşün... :/

Bəlkə də, yalnız məsafələrdir məni sənə bağlayan.

Payız bitir, sən yoxsan hələ də...

... :/

Birinin olmadığı yerlərdə nəsə yazmaq keçmir artıq içimdən. Birinin yoxluğuyla baş-başa oturub həmin yoxluqdan yazmaq necə də anlamsız bir şeyə oxşayır, varlığı ilə birlikdə olub daha da anlamlı bir şeylər yazmaq varkən. Günlər keçdikcə anlamını daha çox itirir artıq bu yazılar. Bilmirəm, bəlkə, tanımadığım yanlış bir kimsə üçün yazıram bunları, bəlkə də, mən daha səmimi yazmıram. Bəlkə də, birinə ehtiyac var yazılarda daha çox səmimi olmaq üçün. Bilmirəm.

- yanaqların qızarsın... :/

Burda üşüdüyünü hiss edirəm, qalın geyin əynini.

Bəzən düşünürəm də, belə getsə, hər zaman yağışın altında yalnız islanacam

Bu şəhər adımızı bildiyində, mən getmiş olacağam.

...eyni şəhərdə yaşasaq da, eyni anda yağan yağışda heç islanmadıq biz, eyni küləyi belə birlikdə hiss etmədik. Birlikdə olmadıq, olmağı bacarmadıq.

Sən yaxşısı sevmə məni. Pis adamam mən. Siqaret çəkər, söyüş söyərəm. Yaraşmaram sənə, sevginə. Həm sevmələrim də dəlidir mənim. Bağlansam, heç vaxt buraxmaram, acı çəkərik ikimiz də. Sən ən yaxşısı sevmə məni, qadın.

"Sabahdan bəzi dəyişikliklər edəcəm." deyib, əslində heçnə etməmək. Bir sözlə, ən aciz cümlələrdən biridir bu - "Bu gün də həyatımızı dəyişmədik."

"Sən ölsən, mən də dayana bilmərəm, gələrəm" demişdi, qadın, ancaq özü öldürürdü. Nəfəs alan ölü idi adam. Hər gün yavaş-yavaş içdən ölürdü onun gözləri qarşısında, öldürülürdü.
Və sonra, mən insanların iki dəfə öldüyünün şahidi oldum. Əvvəl ruhun, sonra bədənin...

Görməsin bizi kimsələr.

P.S Bilirəm, mənə təsadüfən gülümsəməmişdi o gün. Ehtiyacım olduğunu bilirdi, ürəyimin döyüntülərini yerindən çıxacaqmışcasına sürətləndirməyi, bir gülümsəmə ilə nəfəs almamı çətinləşdirməyi bacaran yeganə insanın özü olduğunu bilirdi, sıxlıqlar arasında gözümün yalnız onu axtardığını belə anlamışdı. Bəlkə də, mən yanılıram, bəlkə də, heç bilməmişdi. Bəlkə də, bunu oxuyub heç ona yazdığımı belə bilməyəcək. Əslində bu vəziyyət üçün özümə əsəbiləşirəm, əvvəllər deməyib, ertələdiyim onlarca şeylər üçün. Milyonda bir görülən xəstəliyin, milyardda bir görülən müalicəsini tapıb, amma dəyərləndirə bilməmək kimi bir acizlik hiss etdim özümdə. Bunun üçün özümə əsəbiləşirəm.Hər gün bir-bir intihar edən ümidlər, hər gün qarşılaşdığım sıxıcı üzlər, hər gün dəfələrlə yenidən bezdiyim mən, olmaq istəməyib də olduğum yer. Hər gün hər şeydən qaçmaq üçün keçərli səbəblərdir bunlar. Bəzən düşünürəm ki, insanın olmaq istədiyi yer ilə olduğu yer çox zaman fərqlənir, amma hara qədər qaçmaq olar ki? Gec-tez yenə dönüb eyni nöqtəyə gəlirsən. Çətin olanı da budur. Həm də, bəzən elə olur ki, özümü olduğum yerə çox gərəksiz bilirəm. Səni bildiyim kimi. Yəni bu cümlələri sənə baxaraq yazarkən anladım ki, yalnız mənim yox, sənin olduğun yer belə sənə yaraşmır, inan!