“Sən niyə getdin axı, mən səni çox sevirdim! Səninlə dərdimiz-sərimiz də bir idi, xoşbəxtliyimiz də, sən niyə getdin axı? Sənin dostların, anan, atan, bacın, mən, heç bilirsən, bu gün sənsiz biz necə yaşayırıq?”

Yaxın rəfiqəsinin yazdığı bu sözləri mən Sunay Məmmədovanın sosial şəbəkələrin birindəki səhifəsində oxudum.

Orada ürək dağlayan belə ismarışlar həddindən artıq çoxdur. Onun üçün, onun yaşıdları üçün (Sunayın cəmi 13 yaşı var idi) bu çox faciəli haldır, çox güman ki, qorxulu və ədalətsiz ölümlə ilk qarşılaşmadır. Bu hadisə heç vaxt onların xatirindən silinməyəcək...

Aprel ayının 29-da səhər saatlarında ölkənin informasiya agentlikləri hüquq-mühafizə orqanlarına istinadən belə bir məlumat yaydılar ki, gecə 28 may küçəsində yerləşən çoxmərtəbəli binanın 16-cı mərtəbəsindən gənc qız özünü atıb və dərhal keçinib. Həmin qız 2000-ci ildə anadan olmuş Sunay Məmmədovadır.

Həmin uğursuz gündə əslində nə baş verdiyini heç kim dəqiqliyi ilə bilmir. Ölüm təsadüf nəticəsində baş verib, yoxsa qız çarəsiz qaldığına görə pəncərədən kənara adlamalı olub?

175 saylı məktəbin şagirdləri hadisə baş verən ərəfədə Sunayın öz sinif rəhbəri ilə hansısa problemlərinin olmasından söz açırlar. Məktəb rəhbərliyi isə sözügedən məsələ ilə bağlı heç bir şərh vermirlər.

Hal-hazırda Bakı şəhəri Nəsimi rayon Polis İdarəsi adıçəkilən məsələ ilə əlaqədar istintaq və araşdırma işləri aparır, istintaq nəticəsində bunun bədbəxt hadisə olduğu, yoxsa qızın öz canına qəsd etdiyi müəyyən ediləcək.

Bu məsələ ilə əlaqədar da Azərbaycan Cinayət Məcəlləsinin 125-ci (özünü öldürmə həddinə çatdırma) maddəsi üzrə qaldırılmış cinayət işinə aydınlıq gətirilmiş olacaq.

“Mən hamı kimi deyiləm” – Sunay tez-tez deyirmiş. Yəqin 12-16 yaşlarında olan hər bir gənc belə fikirlərə qapılır. Ancaq Sunay Məmmədova doğrudan da bir çox yaşıdlarından fərqli imiş. Bu qız istedad sahibi idi.

O, çox gözəl mahnı oxuyurdu, tez-tez maraqlı və şən, bəzən isə qəmgin şəkillər çəkirdi, bu gün və gələcək haqqında fikirlərə dalırdı, indi isə o, daha yoxdur...

Onun Youtube video şəbəkəsində yerləşdirilən görüntülərdə necə mahnı oxuduğuna baxanda bədənimdən üşütmə keçdi. Necə gənc, necə saf, necə gözəl qız imiş...

“Təəssüf ki, ona heç nə ilə kömək edə bilmədim. Yəqin ki biz ona möhkəm olmaq və özünü qorumaq üçün lazım olanı verə bilmədik, Facebook isə onun emosiyalarını daha da məhv etdi. Bu barədə nə qədər desələr də, yazsalar da, mən bunu ancaq indi daha dərindən dərk elədim” – Sunayın virtual dostlarından biri yazır.

Yəqin indi onların hər biri Sunaya vaxtında kömək edə bilmədikləri, dayaq durmağa fürsət tapmadıqları üçün özlərini günahkar bilirlər. Yaxınlarının hər biri indi ürəyində belə deyir: “Sən niyə getdin axı, Sunay?

O, çox həssas və tez inciyən qız imiş. Onun yaşında olan bütün yeniyetmələr kimi. Çox dərin düşünən və incəruhlu olan bu qız görünür, hələ onu əhatə edən dünyadan özünü qorumağı bacarmağı öyrənməyə, əyninə başqaları kimi qoruyucu zireh geyməyə fürsət tapmayıb.

Sunayla eyni sinifdə oxuyan uşaqları məyusluq əldən salıb. Onlar özləri araşdırma aparıb günahkarları tapmaq istəyirlər. Çarəsiz qalanda insanlar həmişə günahkar axtarışına çıxırlar...

Sunay barədə yazı yazmağa qərar verəndə bu faciəli hadisənin nə üçün baş verməsi, ölümün arxasında kiminsə günahının olub-olmaması məsələsini araşdırmaq sualı meydana gəldi. Ola bilər ki, kiminsə davranışı doğrudan da qızı bu addımı atmağa vadar edib. Və çox güman ki, biz bu məsələyə bir qədər sonra yenidən qayıdacağıq.

Bu gün isə gəlin, sadəcə xatırlayaq ki, Sunay adında bir qız olub. Xatırlayaq və onu da düşünək ki, hərdən çox vaxt lap yaxınımızda olan insanlara qarşı həssaslıq nümayiş etdirə bilmirik. Və bəlkə dəstəyə ehtiyacı olan insana kömək əlimizi uzadaq?