Gənc qadın, körpənin gözəlliyi qarşısında ovsunlanmış kimi idi. Buruq sarı saçları, iri mavi gözləri, kicik bir burun və kiçik qırmızı dodaqları, qadının indiyə qədər gördüyü ən şirin qız uşağı idi. Onun ipək yanaqlarını doya doya öpmək və Cənnət qoxusunu içinə çəkmək üçün əyildiyində:
-Toxunma mənə!... deyə bir səs eşitdi. Məni oxşamağa haqqın yox sənin.
Qadın, qorxuyla diksinib ətrafına baxdı. Körpə ilə özündən başqa içəridə kimsə yox idi. Eyni səsi təkrar eşitdiyində körpəyə döndü. Aman -Allahım!.. Yeni doğulmuş kimi görünməsinə baxmayaraq danışan oydu. Körpə:
-Mənə yaxınlaşmağını istəmirəm, deyə davam etdi. Dərhal uzaqlaş məndən.
Qadın, bir az olsun özünü yığaraq:
-Uşaqlarımız həmişə oğlan olur, dedi. Onlar da gözəl amma qız uşaqları başqa. Buna görə səni öpmək istədim.
-Məni öpə bilməzsən, deyə ağlamaya başladı körpə. Mən də səni öpə bilməyəcəyəm .
-Niyə? deyə soruşdu qadın. Niyə öpə bilməzsən ki?
Körpə, hıçqırıqlara boğularkən:
-Bunun səbəbini bilməyin lazımdır, dedi. Düşünsən mütləq tapacaqsan.
Qadın, nələr olub bitdiyini xatırlamaq üzrəykən özünə gəldi. Xüsusi bir xəstəxananın ən lüks otağında yatır və narkozun təsirindən mədəsi bulanırdı. Ailə dostları olan tanınmış həkim, otağı dolduran çiçəklərdən bir dənəsini vazadan çıxardıb qadına uzadarkən:
Keçmiş olsun xanım-, dedi.
Müvəffəqiyyətli bir əməliyat idi doğrusu. Həə yadıma düşmüşkən ,əvvəlki həkimlərin təsbiti yalnış imiş............! Aldırdığınız körpə, "qız" uşağı idi.