Sənə yazmamağı, bəlkə də, səni sevməməyindən deyil. Bəlkə də, səni sevir. Sadəcə qürurunu rədd edib yazmır sənə, "ego"su buna imkan vermir. Çünki o az öncə yazdığım şey, onun sevgisindən daha çox ağırdır. Bəlkə də, indi sən soruşacaqsan, "Sevirsə, geri qalanının nə önəmi var ki?" Geri qalanının önəmi yoxdur əslində. Sevirsə, necə olur olsun bir yolunu tapıb sənə yazar, heçnə mane ola bilməz ona. Deməli, o əvvəldə yazdığım iki cümləni yanlış qeyd etmişəm. ;)

Heç bir ad verə bilmədiyim bir boşluq var bu dəqiqə.

Heçnə dəyişməmiş olsun istəyir gedənlər, amma heçnə əvvəlki kimi olmur qayıtdıqlarında.

Siz məni unuda bilərsiz ama mən unutmadım..:/

Bəzən insan birini keçmişdə qoymaq üçün etmədiyi şeylər qalmaz. Bəziləri unutmaq üçün başqasının hissləri ilə oynayar, bəziləri içər, çəkər. Bəziləri isə bataqlıdakı insan kimi, qurtulmaq üçün çapalayar, ancaq daha da çox batar. Bəziləri isə sadəcə gün keçsin deyə yaşayar, zamana buraxar, bəlkə, hər şey keçər deyə, amma hamısı boş yerə.

Gülüşünü deyirəm, bütün şəhəri qısqandıracaq qədər gözəl olan. Bir gülüşü vardı, hər saniyədə minlərcə duyğu hiss etdirən, bütün xoşbəxtliyi özündə əks etdirən. İnsanın içini titrədən, sevməyə məcbur edən. Rahatladan. Bütün problemləri, çətinlikləri unutduran. Keçmişdəkiləri öldürən, məni yaşadan. Və mən, o hər güləndə onu yenidən sevməkdən sıxılmazdım Əslində indi də mənim həmin insanla alıb verə bilmədiyim bir şeyim yoxdur, mənim bütün dərdim gülüşü ilə ;)

....:/

Bu vəziyyətdə çox vaxt günahı qarşı tərəfdə axtarırıq, amma əslində günah özümüzdədir. Çünki yanlış insanlara dəyər verən bizik, yanlış insanlara daha çox önəm verib başqalarından daha çox önəmli görürük, biz sevgiyə layiq olmayan insanları olduğundan çox sevirik və biz həmin yanlış insanların heç layiq olmadığı şeyləri onlar üzərində qurub "Yaxşı ki, varsan." deyirik. Sonrası da məlum.

Qanadlanıb getmək varkən, dörd divar arasında həbs olmaq, yaşamaq üçün səbəb axtarıb da, ölmək üçün tapmaq kimi çox qəribədir həyat.

Onun üçün dünyanı qarşıma alacağımı istədi və mən də yanından qalxıb qarşısına keçdim. Çünki mənim dünyam o idi..:/

Bu dünyada əsirgənən hər bir şey, hər hansı birinin ehtiyacıdır.

Nə fərq edər bu axşam bitəcək ya yox sabah günün sonunda yenidən ay doğacaq qaranlıqlar içində..

"Sənsiz" olduqdan sonra qalan hər şeyin önəmi yoxdur onsuz da.

Fəsillər kimi. Payızın gecələri məsələn, onlar əvvəlki kimi deyil.

"Sevməyi yaxşı bilirdi adam. Məni - başqa qadını sevə bilməyəcək qədər sevirdi sevdiyini. Sevə bildiyi tək bir qadın vardı. Ona görə də məni sevmədi" dedi qadın.

Arabir içimnən sizə baş çəkmək keçir ;)

Hər toxunuşda sizi yenidən yaşamağa başlayırmış kimi hiss etdirəcək, bədəninin hər nöqtəsində sizi göylərə uçuracaq biri ilə. Bədəninin hər qarışında sizi sizdən alacaq biri ilə sevişin. Və unutmayın, qadın bədəni əşya deyil. Bir əsərdir. Hər bir toxunuşun hər anında o əsəri hiss edin. Onu sırf sevişmək üçün yox, yaşamaq üçün seçin. Bunu hiss edə bilmədiyiniz insanlarla edib o hissləri dəyərsizləşdirməyin ..


P.S Zaman dayanmadan keçir, dəyişən nəsə yoxmuş kimi görsənir. Bu dəqiqə saatın neçə olduğunu belə bilmək istəmirəm. Günlərdir nələr olduğunu ya da harda olduğumu. Çox şey vecimə deyil, vecsizləşirəm. Vaxtın keçməyinin heç fərqində də deyiləm, ancaq bəzi şeylər dəyişir. Fəsillər kimi. Payızın gecələri məsələn, onlar əvvəlki kimi deyil. Daha gec və ağır keçirmiş kimi gəlir. Dəyişməyən tək şey hisslərdir. Vaxt keçir, çox şey dəyişir, amma ürəkdəkilər həmişə eynidir. O dəyişmir bircə.