Bir də vurdum-duymaz olmağı öyrətdi həyat.
Bəzən də nə olur bilirsən? Heç kimə heç nə danışa bilmirsən, özün-özünü yeyib bitirirsən. Qışqırmağa səbəb axtarırsan. Çölə çıxarsan gedəcək yer tapmazsan, sadəcə uzaqlaşmaq istəyirsən.
Nə qədər kiçik ama imkansız olan xəyal varsa mənim xəyalım, çünki canımı acıtmağı sevirəm. Sözlər tökülür barmaqlarımdan, qulağımda gəbərdəcəkcəsinə bir musiqi, qulağımı ağrıtması bir yana, canımı çox yandırır sözlər...
İki nəfərsən. Biri gedir. İkidən bir çıxanda yenə də bir qalır hesab edirsən amma elə olmur. Yarım qalırsan.
Sən onu sevirsən deyə, onun da səni sevməsi gərəkmir.
Həqiqətən bəzi insanların egoları beyinlərinə çox böyükdü...
Və elə sərt birisidə deyiləm, gülümsəsəz gülərəm.
Hə birdə münasibətlər belə olur. Bir tərəf çox sevər, sonra sevgisi azalmağa başlayar. Daha sonra ardından o biri tərəf sevməyə başlayar. O biraz cəhd göstərər. Ən sonda isə sevən tərəf olmaz.
...bir dəfə gülsən, isinəcəkdi bütün şəhər...
Mən onsuz o ilk acıda ölmədiyimdə, çox incimişdim həyata.
Bərabər nə çox da şəklimiz yoxdu.
Ağlamıram, gülüb keçirəm amma bir ağlamağa başlasam, aylarca susmayacaq kimi ağrıyır qəlbim.
Gecələr daha çox ağrıyır canım.
Tənbəl deyilsən. Sadəcə xoşbəxt deyilsən və xoşbəxt olmayan insanlar yorğun olar, heç nə eləmək istəməzlər.
Bir adam ən çox nə qədər can yandıra bilər? Canım yana-yana kül oldu...
Sən sadəcə mənimsən. Hə. Qutardı. Kəs. Uzatma.
Ömür boyu ya gözləyir ya gözlədir insan.
Göy üzünə baxmayan insanların qəlbi daha tez kirlənir.
Hörmətli ziyarətçi, Siz qeydiyyatdan keçməmiş istifadəçi kimi sayta daxil olmusunuz.
Biz Sizə
qeydiyyatdan keçməyi və ya öz adınz ilə sayta daxil olmağı məsləhət görürük.