Bağlanmayacaqsan bir şeyə, elə kor-koranə.
"O olmazsa yaşaya bilməm." deməyəcəksən.
Deməyəcəksən işdə.
Yaşayarsan çünki.
Elə bəylik sözlər etməyə ehtiyac yoxdur ki.
Çox sevməyəcəksən məsələn. O daha az sevsə qırılarsan.

Və zatən ümumiyyətlə o daha az sevər səni,
Sənin onu sevdiyindən.
Çox sevməzsənsə, çox ağrımazsan.
Çox sahiblənməyincə, çox aid də olmazsan həm.
Hətta əlini ayağını belə çox sahiblənməyəcəksən.
Sənin deyillərmiş kimi davranacaqsan.
Həm heç bir şeyin olmazsa, itirməkdən də qorxmazsan.
Onlarsız da yaşaya bilərmisən kimi davranacaqsan.
Çox əşyan olmayacaq məsələn evində.
Paldır küldür gedə biləcəksən.
Hökmən bir şeyləri sahiblənəcəksənsə,
Damların səmayla birləşdiyi yerləri sahiblənəcəksən.
Səmas(n)ı sahiblənəcəksən,
Günəşi, ayı, ulduzları…
Məsələn şimal ulduzu, sənin ulduzun olacaq.
"O mənim." deyəcəksən.
Mütləq sənə aid olmasın istəyirsənsə bir şeyin…
Məsələn göy qurşağı sənin olacaq.
Hökmən bir şeyə aid olacaqsansa, rənglərə aid
olacaqsan.
Məsələn turuncuya, ya da çəhrayıya.
Ya da cənnətə aid olacaqsan.
Çox sahiblənmədən, Çox aid olmadan yaşayacaqsan.
Həm hər an ovuclarından itkin gedəcəkmiş kimi, Həm
də həmişə sənin qalacaqmış kimi həyat.
Bağlı yaşayacaqsan. Ucundan tutaraq…

Can Yücel...