Yoldaşımı 2005-ci ilin yaz aylarında itirmişəm.. Yeddi illik evliliyimizin iki ilini xərçəng müalicəsi üçün xəstəxanalarda keçirmişdik... Yoldaşım hər evlilik il dönümündə ikimizin şəkilini çərçivələdər,"Bunlar bizim həyatımızın kölgələri" dəyərdi... Öldüyündə yeddi şəkilimiz var idi. 2004-cü ilin bir gecəsinde onu aldatdım. Ama ona həmişə onu nə qədər çox sevdiyimi və sonsuza qədər ona sadiq qalacağımı deyərdim. Ölmədən iki həftə qabaq yenə eyni şeyləri təkrarladım.. Gözəl bir gülümsəmə ilə baxdı mənə və sadəcə "Bilirəm" dedi... Bakıya qar yağdığı gün, yeni bir ay əvvəl evdə idim... Şəkillərimizə baxırdım yenə... Hər çərçivənin altında bir hərf olduğunu ilk dəfə o gün görmüşdüm... A.R.X.A.S.I.N. axırı üçün illər çatmamışdı.. Ama mən elə gəldiki "Arxasına bax" yazmaq istəmişdi... Tez çərçivələrin arxasına baxdım. Heç bir şey yox idi... Sonra ağlıma gəldi çərçivələri sökmek, hamısını bir bir sökdüm... İnanılmaz bir şey oldu... Hər birinin arxasından bir şəkil çıxdı... Keçirdiyimiz hər il üçün sevgi dolu sözlər yazmışdı... 2004-cü ildəki şəkilimizdən çıxan zərf digərlərinden fərqli olaraq sarı idi... Və içindən bu sözlər çıxdı:
"Gözlərin mənə başqa birinə toxunmuş kimi baxdı... Deməyinə gərək yoxdur... Bilirəm..."

İndi 2010-cu ildəyik... Onu itirəni 5 il oldu... İçim yanır indi... Çünki qadınlar bilir,hiss edir.... Səni sevirəm deyənin sevgisindən şübhe et: Eşq səssiz, sevgi dilsizdir...