Bu gün XX əsr Azərbaycan ədəbiyyatının görkəmli nümayəndəsi, 30-cu illər repressiyasının qurbanı, nakam şair Mikayıl Müşfiqin xatirəsini anma günüdür.
Bu münasibətlə tanınmış ədəbiyyat, elm xadimləri, ziyalılar, ictimaiyyət nümayəndələri görkəmli poeziya ustasının Bakı şəhərindəki abidəsini ziyarət ediblər.
Sovet imperiyasının repressiya dalğasına tuş gələn Mikayıl Müşfiq 1938-ci il yanvarın 6-da xüsusi amansızlıqla qətlə yetirilib. Mikayıl Müşfiq özünəməxsus poetik aləmə malik, coşqun, parlaq, nikbin təbiətli bir şair olub. Həyatdan erkən getsə də, özündən sonra gerçəkliyi yeniləşdirən, gözəlləşdirən, yaradıcılıq sevinci ilə dolu, alovlu, lirik nümunələr qoyub gedib.
Xatırladaq ki, Mikayıl Əbdülqadir oğlu İsmayılzadə 1908-ci il iyunun 5-də Bakının Dağlı məhəlləsində, ziyalı ailəsində dünyaya göz açıb. Atası müəllimlik etmiş, “Vüsuqi” ləqəbi ilə şeirlər yazıb. O, 1902-ci ildə Xızıdan Bakıya köçüb. Çox körpə ikən anası Züleyxanı, altı yaşında isə atasını itirmiş balaca Mikayıl yaxın qohumlarının himayəsində böyüyüb. Onun körpə qəlbi bu itkilərdən yaralansa da, həyatdan küsməmiş və ardıcıl olaraq rus-Azərbaycan məktəbində, Bakı Darülmüəllimində, 12 nömrəli iki dərəcəli məktəbdə və Azərbaycan Dövlət Pedaqoji İnstitutunun dil və ədəbiyyat fakültəsində təhsil alıb.
Mikayıl Müşfiqin ilk mətbu əsəri olan “Bu gün” şeiri 1926-cı ildə “Gənc işçi” qəzetində, “Duyğu yarpaqları” adlı son şeiri isə 1937-ci ildə “Ədəbiyyat qəzeti”ndə çap olunmuşdur. Məhsuldar yaradıcılığı sayəsində 1930-cu ildən başlayaraq onun “Küləklər”, “Günün səsləri”, “Buruqlar arasında”, “Bir may”, “Pambıq”, “Vuruşmalar”, “Şeirlər”, “Şəngül, Şüngül, Məngül”, “Qaya”, “Kəndli və ilan” kitabları nəşr olunub.
1957-ci ildən başlayaraq “Seçilmiş əsərləri”, “Əsərləri”, “Duyğu yarpaqları”, “Əbədiyyət nəğməsi”, “Könlümün dedikləri”, “Həyat sevgisi” və digər adlar altında kitabları nəşr edilib. Şairin ömür-gün yoldaşı Dilbər Axundzadənin 1968-ci ildə “Müşfiqli günlərim” adlı xatirələr kitabı nəşr olunmuş, kitabın son genişləndirilmiş nəşri 2005-ci ildə işıq üzü görüb.
Şairin zəngin ədəbi irsinə şeirdən tutmuş poemayadək (“Çoban”, “Mənim dostum”, “Qaya”, “Sındırılan saz”, “Səhər”, “Azadlıq dastanı”) lirik növün əksər janrları daxildir. O, həm də tərcümə ilə də məşğul olmuş, A.S.Puşkin, M.Y.Lermontov, S.Y.Marşak, T.Şevçenko, Ö.Xəyyam və başqa şairlərin irsindən nümunələri Azərbaycan dilinə çevirib.
Mikayıl Müşfiqin əbədiyaşar sənət naminə çəkdiyi zəhmət layiqincə qiymətləndirili. Şairin xatirəsini əbədiləşdirmək üçün Bakıda büstü qoyulub, qəsəbəyə, məktəbə, küçəyə və meydana adı verilib. Onun Bakıda yaşadığı binanın qarşısına xatirə lövhəsi vurulmuş, Xızıda xatirə muzeyi yaradılıb. Dünya durduqca Mikayıl Müşviq və onun şeirləri Azərbaycan xalqının yaddaşında təzələnəcək, yeni nəsillərin dilində səslənəcək.
Hörmətli ziyarətçi, Siz qeydiyyatdan keçməmiş istifadəçi kimi sayta daxil olmusunuz.
Biz Sizə qeydiyyatdan keçməyi və ya öz adınz ilə sayta daxil olmağı məsləhət görürük.